ได้แต่นึกถึงเรื่องเก่าๆ ที่ปลาบปลื้ม คิดถึงท่านโหวกะหมานหมานนี่แหละ ขอมาดามใจอันเหี่ยวแห้งช่วงนี้หน่อยเถอะ
ธรรมเนียมแบบนี้เป็นอะไรที่ขัดอกขัดใจชวนหงุดหงิดพอสมควร แต่ความที่มีเรื่องดี ๆ อื่น ๆ เสริมมันเลยอ่านผ่านไปได้อย่างไหลลื่น
สรุปอ่านต่อจ้า เอาใจช่วยนางเอกให้เอาตัวรอดไปให้ได้
เรื่องราวรักโรแมนติดท้ายครัวของจ้าวลู่ซือและหลินอวี่เสิน
เป็นเรื่องที่สร้างจากนิยายแล้วปรับบทได้ดีมากกกก จากใจแฟนนิยาย แคสพระนางตรงปกเหมือนเดินออกมาจากหนังสือ เคมีฟิสิกส์ชีวะดีหมด ยิ่งเพิ่มดีเทลเนื้อเรื่องเข้าไปยิ่งกลมกล่อมมากๆ ขอให้ดีไปจนจบเลย
บทพระเอกจับฉลากได้มาเฉยๆ จริงๆแล้ว เว่ยโหวเป็นตัวร้าย ที่กลายเป็นเว่ยโบ้
อ่านแล้วเหนื่อยๆ อึดอัดกับความแค้นที่เกิดขึ้นของคู่พระนาง อ่านข้ามๆ และไม่กลับมาอ่านอีก อ่านแล้วไม่มีความสุข
กาลเวลาผ่านไปปู่นางเอกตาย ลุงนางเอกขึ้นเป็นใหญ่ แต่เป็นคนที่อ่อนแอ ไม่มีความเป็นผู้นำ พอมีศัตรูจะมาบุก ก็คิดจะใช้การผูกสัมพันธ์ส่งลูกสาวไปแต่งงานกับเว่ยเซ่า เพราะตอนนั้นทัพเว่ยเซ่าแข็งแกร่งมากหวังจะให้เค้ามาช่วยเมืองตัวเอง ลุงนางเอกคิดแต่จะอาศัยกำลังจากภายนอก ไม่เคยบ่มเพาะทัพศึกของตัวเอง หวังอาศัยจมูกคนอื่นหายใจ พ่อนางเอกก็อึดอัดมาก ติดแต่ผู้นำก็คือพี่ชายแท้ ๆ ของตัวเองก็ขัดขวางไม่สำเร็จ
เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่อย เนื้อหาค่อนข้างกดดัน แต่พระเอกไม่ได้แค้นจนทำร้ายร่างกายนางเอก ตอนแรกก็อยู่กันแบบมันเป็นหน้าที่ นางเอกต้องพยายามไม่ให้พระเอกไม่พอใจเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ ส่วนพระเอกแค่แต่งเพราะย่าสั่งมาเลยไม่ค่อยสนใจ แรกๆก็จะหน่วงๆแต่ก็เข้าใจได้ ตระกูลที่ทำให้ตัวเองต้องแบกศพพ่อกับพี่ชายตัวเองกลับบ้านคงให้ไปทำดีด้วยทันทีไม่ไหว
แม้ชื่อตัวละครจะเยอะจะแยะชวนงง เฉพาะพระเอกก็มีหลายชื่อมากกก แต่ก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงจนเกินไป~อ่านได้!
ท่านย่าเป็นผู้ใหญ่ที่ฉลาด สง่า น่าเกรงขามมาก ไม่แปลกที่พระเอกจะเคารพรัก
นางเอกเป็นสาวยุคปัจจุบันที่อยู่ article ๆ ก็ไปอยู่ในร่างของสาวน้อยนางหนึ่งที่กำพร้ามารดา แต่มีบิดาที่รักนางมาก มีน้องชายหนึ่งคนและพี่สาวลูกป้าอีกหนึ่งคนที่สนิทกับนางมาก นางรู้ว่าปู่ของสาวน้อยทำความผิดไว้กับครอบครัวของพระเอกแบบมหันต์ เป็นผลให้พระเอกต้องเสียบิดาและพี่ชายไปตั้งแต่เขาอายุยังน้อย ส่วนตัวนางเองก็ฝันร้ายซ้ำ ๆ ว่าพระเอกแค้นครอบครัวนางมาก และไล่ล้างแค้นจนครอบครัวของนางต่างพากันตายจาก แม้จะไม่รู้ว่าเป็นฝันบอกเหตุหรือเป็นชาติภพก่อน แต่นางก็พยายามฝืนไม่ให้ชะตาดังกล่าวต้องเกิดซ้ำอีกครั้ง
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่า���ีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้
โดยรวมแล้วจัดว่าอ่านได้เรื่อย ๆ สนุกกลาง ๆ โทนอารมณ์นิ่ง ๆ ค่ะ :)